دست به دامن خدا که میشوم...

چیزی آهسته درون من به صدا میاید که: نترس!

از باختن تا ساختن دوباره…

فاصله ای نیست…

روزي ميرسد كه دلت براي هيچكس

به اندازه من تنگ نخواهد شد

براي نگاه كردنم ،

خنديدنم،اذيت كردنم و...

براي تمام لحظاتي كه در كنارم داشتي

روزي خواهد رسيد كه

در حسرت تكرار دوباره ي من خواهي بود

ميدانم روزي كه

نباشم هيچكس تكرار من نخواهد شد

تندرفت...

کودکي هايم راميگويم...

بااون دوچرخه ي قراضه اش که هميشه خدا پنجر بود

 قهر های آخر شب بهانه است

کسی که دوستت دارد در بین هزاران

نقطه سیاه شب حتی اگر یک نقطه

سپید بیابد دلیلش می کند برای ماندن

و کسی که میخواهد برود در سپیدی روز

حتی اگر نقطه ای سیاه را هم نیابد

با انگشتش به گوشه ای اشاره می کند

که انگار نقطه ای سیاه یافته

کسی که رفتنی است بگذار برود

کاش میشد:بچگی را زنده کرد

کودکی شد،کودکانه گریه کرد

شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود

آن قیامت، که دمی بیش نبود

فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟

کاش میشد ، بچگانه خنده کرد .

گاهی وقتا

دلم فقط سنگینی نگاهت رو میخواد

که زُل بزنی بهم

و من به روی خودم نیارم

 قربون خداي بزرگم برم که اگه خطا کنم

نهايت قهرش بين دو اذانه

دوباره صدام ميکنه...

خودمونو خدامونو عشقه

دل شکسته ها نفرین هم بکننـــــــــــــــــد ،

گیرا نیـــــــــــــست…!

نفــــــــــــــــرین ،

ته دل می خواهــــــــــد

دل شکسته هم که دیــــــــگر

ســـــــــر و ته نــــــــدار

گاهــے

به دلـ ــت شک کن

 ع

ش

ق

شاید

یک شایعه باشد

قندان خانه را پر کردم از حرف هایت …

تو که میدانی …

من چای تلخ دوست ندارم …

هوس فنجانی دیگر کرده ام …

کمی بیشتر بمان …

تــــو❤خــــوبــــی

آنقدر که هــــوا با تو خــ❤ــوب می شود

اصلا هــــوا ، به هــ❤ــوای تــــو ، خـــ❤ـوب می شود!!!