عصــر آבم هــــای بی احسـ ــاس

פֿــפب باشی بــَد تفسیرت می کننــב..

بــב باشـی مریــض مـی داننــב.

حـق انتــפֿــاب را פֿפבشـــــــاלּ פֿــریـבه انــב...

یادمه وقتی بهم رسیدیم

تو زمینی بودی و هم رنگ خاک

من آسمونی بودم و هم سازه باد

تو به من راه رفتن با کفش های گلی روی اسفالت رو یاد دادی

و پرواز را از من آموختی ..... هرچند نیمه کاره

روزی بالهایم را برای تجربه کردن آغوش آسمان قرض گرفتی و

جاش قول دادی کفشهایت را به من بدهی...!

کلید را زیر گلدان همیشگی گذاشتم

.

خیالت اگر به سراغ من آمد

.

پشت در نمی ماند ....

.

آرزویی بکن …

گوشهای خدا پر از آرزوست و دستهایش پر از معجزه

آرزویی بکن…

شاید کوچکترین معجزه اش باشد آرزوی تو…..

به خدا سخته....

تظاهر کنی دوستش نداری اما هر وقت که دیدیش..

بفهمی با تمام وجودت دوستش داری حاضری واسش بمیری....

و سخت تر این که...

فک کنه دوسش نداری و فراموشش کردی ...

مـن اگـر عـاشـقانه مـی نـویسم

نـه عـاشـقـم ، نـه مـعشوقِ کـسی !

فـقـط مـی نـویسم تـا  عشق  یـاد قـلبم بـمانـد …

در ایــن ژرفـای دل کنـدن هـا و عـادت هـا و هــوس ها 

فقـط تمـرین آدم بـودن میکنم !

هـمیــن …

یــک لبخنـــدم را بسته بندی کرده ام

برای روزی که اتفاقی تـــو را می بینم …

آنقدر تمـــــــــیز میخندم

که به خوشبختــــی ام حســــادت کنـــی …

و من در جیب هـــایــــم

دست های خالـــی ام را فریب دهـــم

که امن ترین جای دنیـــا را انتخاب کرده انــد …