حـــتـــــــی دیــــگر نمیـــخواهـــــم آرزویــت باشــم

آرزو مــــیـــــکـنــم

او آرزوی تـــو باشــــــــــد

و آرزوی او

دیــگـــــــــــــری

نیمه شعبان سرود زندگی است نیمه شعبان فرار از بردگی است

نیمه شعبان سلامی از خــــدا بر همه افراد شهر بنــدگی است

نیمه شعبان امیــــد خستگان مقصدی‌برجاده‌های‌خستگی‌است

نیمه شعبان چو کالائی گــران نوبـر بـازارهـای کهنه‌گی است

نیمه شعبان چو حصنی استـوار قلعه‌ای با سردر همبستگی است

نیمه شعبان چنــان یک سرپناه آخرین امید در بیچـارگی است

نیمه شعبان به سـان مشعــلی در افق‌های سیاه زندگــی است

نیمه شعبـان بـرای مسـلمـین سـالـروز خلقت آزادگـی است

نیمه شعبان بـرای دین حــق بیرقی بر قلّـهء دلـدادگـی است

نیمه شعبان سر آغــاز فـرج برسپاه مسلمین آمــادگـی است

نیمــه شعبان بـه‌ سـان دشمنی بهر بی‌دردیّ واشرف‌زادگی است

نیمه شعبان غدیر و بعثت است جلوهء خم در کمال سادگی است

نیمه‌شعبان چو خورشیدی منیر نوربخش عمر ظلمت دیدگی است

نیمه‌شعبان نه‌یک روزاست وبس بلکه با تـاریخ در پیوستگی است

نیمه شعبان،خدا داند که چیست بر ثُـرائی قدر آن در تیرگی 

 حرف تو که می شود

من، چقدر ناشیانه

ادعای بی تفاوتی میکنم ...

وقتی رفت گفت شاید برگردم….


رفتنش مرا نمی آزارد . . . !


"شاید" ش . . .

دردناک است